Het dagelijks leven en de extra's

Inmiddels is het al even geleden dat ik een blog heb geschreven. De laatste was bijna drie weken geleden en dat heeft de reden dat ik ondertussen niet veel spannende dingen heb ondernomen. Ja er gaan nog wel spannende dingen gebeuren, maar het dagelijks leven hier blijft ook doorgaan.

Op stage geef ik nu gemiddeld tien uur les per week. Deze lessen bereid ik voor en mag ik zelfstandig geven. Mijn stagebegeleider laat me vrij en heeft alle vertrouwen in mijn lessen. De derdejaars geef ik nu les over de Tweede Wereldoorlog en met de eerste jaars begin ik komende week aan de geschiedenis van Amerika voor de komst van de Europeanen. Alle leerlingen zien mij als docent en begroeten me met juffrouw of mevrouw. In de docentenkamer kan ik goede gesprekken voeren met collega's. Het enige wat me dwars zit is het verschil in de visie tussen mij en mijn instituutsopleider; de persoon die mijn lessen beoordeeld. Ze heeft heel erg duidelijke verwachtingen van hoe ik mijn lessen moet geven, maar haar verwachtingen vind ik bijna onrealistisch omdat ze zoveel wilt zien. Ze is al een keer naar een les van mij komen kijken en ze komt nog twee keer kijken om mij te beoordelen.

Aangezien ik slechts drie dagen in de week stage loop heb ik ook besloten om er wat vrijwilligerswerk bij te doen. Om mezelf meer in de cultuur hier te dompelen heb ik overlegd dat ik dit in de culturele sector ga doen door te helpen bij verschillende evenementen. Afgelopen zondag was zo'n evenement. Het was de internationale dag van de dans en ik heb bij een studiedag achter de schermen geholpen met organiseren en op de dag zelf geholpen met bediening en inrichting. Het was een leerzame dag, maar het einde werd pas echt leuk toen op het open podium mensen gingen dansen. Man wat kunnen veel mensen hier goed dansen.

Koningsdag mochten we natuurlijk ook niet overslaan. We gaan hier in Paramaribo vaak stappen. Soms twee keer in de week. Op donderdag gaan we naar Havanalounge en op vrijdag of zaterdag naar club Tequila. Met koninsdag waren er wat andere dingen georganiseerd. Restaurant de Waag heeft een groot feest georganiseerd met een preparty op een partyboot. Met ons hele huis aan de Toscastraat hadden we kaartjes hier voor gekocht en hebben we ons best gedaan om wat oranje kleren aan te doen. Van negen uur 's avond tot vier uur 's nachts hebben we door gefeest tot we afscheid hebben genomen van ons eerste huisgenootje die vertrok. Om kwart over vier hebben we Kay uitgezwaaid die naar het vliegveld vertrok. Sophie is de volgende middag vertrokken. Van de elf mensen zijn er nu nog negen mensen over. Langzamerhand vertrekken er steeds meer mensen. Lien en Nathan, die op dezelfde school stage liepen als ik, zijn maandag vertrokken. Het afscheid nemen is erg jammer. Je leert hier mensen kennen waar je zoveel plezier mee hebt en waar je dingen mee meemaakt, dat het gek is dat ze opeens naar huis zijn.

Ik heb nog twee maanden te gaan, waarbij ik nog een week lang stage ga lopen in het binnenland en nog twee weken lang naar Brazilië ga.

Ik houd je op de hoogte!
Groetjes uit Suriname